Gitmek istiyorum,ama gideceğim yerin neresi olduğunu bile bilmiyorum.Sadece tahmin yürütüyorum.Aramaya mecalim yok,zamanım yok.Hayallerimi,gözyaşlarımı,can kırıklarımı alıp gitmek istiyorum.Gecenin karanlığında uzaklaşmak,herkes uyurken evim olduğu söylenen aslında bana çok yabancı olan bu yeri terk etmek istiyorum.Korkmuyorum.Ruhumun izinden gitmeliyim.Ait olduğum yere.Ruhumun şarkılarını yazan adama ihtiyacım var.Sırılsıklam dans etmeliyim yağmurlarla.Rüzgar saçlarımı esir almalı,beni benden çalmalı...
Cem Adrian'a;
Kimse benim olmadı bugüne kadar...Sen benim olabilir misin?Olmalısın!Sen ruhumun şarkılarını yazan adamsın!Sesin,nefesin,ellerin...Yanımda hissetmek istiyorum seni.Cem,Cem'im...Benim olmalıydın...Kapını çalsam açar mıydın?Alır mıydın beni hayatına...O pürüzsüz yüzüne dokunmak istiyorum.Kesiklerini dikmek istiyorum.Aşk bu gece şehri terk etmesin istiyorum.Bana Özel olmanı istiyorum.Kimse benim olmadı bugüne kadar...Belki sen...
Cem'le (Yaşanmamış) bir diyolog:
O pürüzsüz yüzüne dokunmak isterdim...
Karşımdaydı...Yalnızdık,karanlıktaydık...Yalnızca birbirimizi görebiliyorduk.Yanağına dokundum,usulca okşadım.
Su:Cem!...
Cem:Efendim(yüzünde hafif bi tebessüm)
Su:Sen...Sen ruhumun şarkılarını yazan adamsın.
Cem gülümser...Parmaklarımın ucunda yükseldim ve usulca yanağına küçük bir buse kondurdum.Arkamı döndüm hızlıca...Bakamadım gözlerine...yürüdüm..Aniden döndüm...Yapamadım.Boynuna atladım...Sarıldım...Tekrar tekrar dokunama arzusu sardı ruhumu,bedenimi...
Su:Bırakmak çok zor seni!Belki sen!...
Sessizlik...Ebediyen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder