=Sevgiye Bir Kurban Daha!=

Yazsam mı,yazmasam mı bilmiyorum.İçimde kelimelerin kıpırtısı var sanki.Ama devamı gelmez diye korkuyorum.Sanki yazamya başlayınca kelimelerimi öldürecekmişim gibi bir hisse kapılıyorum.Elim varmıyor yazmaya,yoğun hissetmiyorum...
Çok sevdiklerimden birini daha kaybettim sanırım.Bilmiyorum emin değilim.Öyle severdim ki sözlerini...Yaklaşımını...Sevgiye kurban verdim onu da!Beni hayatta tutanlardandı kendileri...Adını söyleyemem çünkü aranızda o kişi.Benim değerli 4 okuyucumdan biri.Ne denir bilmiyorum ki.Zor aslında konuşması.Hayatımda iyi ki var dediklerimden.Üzerinde uzun uzun düşündüklerimden.Ah bi bilse ne kadar da derin bi şekilde arzu ediyorum onunla konuşmayı.Bi yanadan suçlu hissediyorum ona karşı.Zaman geçicek ve okullar açıldığın da yasaklar başlayacak,imkansız bi şekilde zorlaşacak onunla konuşmak.En çok içimi acıtanlardan biride bu ya.Keşke vaktimiz olsaydı.Yasaklar olmasaydı.Zamanı kısıktlı olanları sevmeyen adam!Biraz da bu yüzden kötü gelmekteyim belki de.Kendin ol demişti.En doğrusunu söylemişti.İçimde öyle bi acı var ki şimdi,sanki çok uzaklara gitmekteymişim de terk edermişim gibi.Nerden geldi bu gözyaşı seli?...Ne demişti o:''Ne kadar salakmışım ama böyle olduğum için pişman değilim şimdi dediğin gün beni hatırlarsın!'' böyleydi sanırım.Çok özleyeceğim onu!Umarımm affeder ve umarım tekrar konuşuruz...İşte içimdekilerin yarım yamalak bi özeti...
Neyse şimdi bıraklaım bunları sizinle yazdığım bi şarkıyı paylaşmak istiyorum:
=Ağlamaya Halim Yok=
Kanayan yaralarım
Tam kabuk bağladı derken
İçime düşen derin acı
Nerden gelme?

Yeterince ağladım ben günlerce
Gözyaşlarım kurudu derken
Bu sel niye?
Nerden gelme?

Ağlamaya halim yok
bu kez...
Gece çökmüş yine
Hayallerime sinmiş yine...(gizlice)

Ağlamaya halim yok
bu gece...
Gülmeye yüzüm yok
seninle

Kan revan içinde
Ağlamaya halim yok
bu gece...
Gülmeye yüzüm yok
geceye...

Biterken bu acı gece
Arkanda bıraktın beni
gizlice...

Anti parantez:Şarkının yazdıklarımla alakası yoktur. :) :)