=Darbe=

Ben çekiciymişim! Duydunuz mu... Hahaha ne komik.Buna kim inanır.Bunu bana 28 yaşında bi kadın söyledi.Yüzüm,gözlerim,konuşmam çekiciymiş,ben hoşmuşum....Sadece biraz fazlalığım varmış onlarıda versem... İnanmayı ne çok isterdim buna!İnsanlar neden hep rol yapar?Gerçekleri söyleyebilecek bi yürekli yok mu aralarında?Aynayı tuttum yüzüme ama sevmedim işte!Birine anlattım sordum sadece bir kişiye! Evet bence de doğru söylemiş dedi.Ama...Bu yanıt içten değildi!Hissederim ben.Geçiştirmeydi.Oysa dürüst ol demiştim...Olmadı... Olduysa bile artık kimseye inanıcak inanacım,gücüm kalmadı ki! Aklıma gelen,yaşadığım acı bir terkedişi diyoloğu size:
-Yeter artık bitsin bu küslük,dayanamıyorum küs kalmaya seninle!Affet hadi.
-Affedilicek bişey yok.Küs değilim.Artık dostum değilsin,anladın mı?
-Ama... Ama neden?
-Gitmek zorundayım.Sevemem seni,senin beni sevdiğin kadar.Anlamıyor musun senin bana verdiğin sevgiyi veremem sana,senin bana verdiğin değeri veremem.Sen beni çok seviyorsun ama ben...
-Tamam sevme,ama bırak ben seviyim.Dostun kalıyım.
(Bu nasıl bir gün Tanrı'm! Nasıl bir ceza?) diyordu içim.Arkamı döndüm.Yağmur başlamıştı gözlerimde,tenimi,içimi yakan damlalar...
-Su Tuğçem! Sakın benim için ağlama!Ağlamanı istemiyorum.
(Arkamı dönmeden)-Ağlamıyorum.
-Bak bana!
-Efendim...
-Ağlama!Sen beni severken kendine zarar veriyorsun.Çok sıkılıyorum,boğuluyorum.Senin bana verdiğin değeri veremem.Git şimdi!
Ağlıyordum...Bağırdı..
-Ağlamanı istemiyorum Su Tuğçem!... Senin bi hedefin var...Sınavına odaklan...

Hayatımda aldığım en büyük darbeydi bu belki de.Kaybetmiştim onu...Ceyda'mı...Nasıl da severdim oysa.Bazen sorardım kendime:'Bu kadar güzel,popüler bi kızın benim gibi biriyle ne işi olur' diye.Ne kadar silmek istesede bişeyleri silemez ya insan bu da tam öyle bişey işte.Bu olayla sevginin bir dost kaybettirdiğini öğrendim.O çok iyi sandığımız sevginin aslında ne kadar tehlikeli olduğunu!...