Bu şehirde bir kadın var adı bana özel... Elleri var küçücük yüzüyse çiçeklerinden güzel çiçeklerinde güzel. Kimse bilmez benden başka bir kalbi var kocaman ama bana özel bana özle. Bazen kızar dünyaya ama sadece kendini üzer kendini üzer.. Cem Adrian..
Ne geceydi içimde bişeyler boşaldı gibi. Büyü bozuldu. Nefes alabiliyorum ve artık içimde bi fazlalık yok bişeyler tepinmiyor. Boş kaldı biyerler. Büyü mü bozuldu? Bu sefer kavga yok ikiside aynı şeyi söylüyor. Biri kırık, bir kızgın. Beden kızmıyor ama onlar ruh. İki ruh kalp ve beyin. Kalp aptal, duygusal, melankolik bi kadın. Beyin mantıklı bir erkek. O kızar, kalp ise ağlar. İkise de fazlaca salak. Beden dengesiz, şaşkın. Esas kadın kayıp... Boşluk büyük. Hayaller kırık ama sanki mutlu. Mide aç ,bulanık. Ne yapmalı? Gitmeli... Hadi gidelim. Kusalım, çıkaralım. Hadi arkaya doğru bırakın kendinizi izin vierin çıksın ruhlarınız. Aptal kadınınız ve sinir bozucu erkeğiniz. Esas kadın şaşırmış oturuyor yolun ortasında. Araba da geçmiyor ki! İyi ki! Esas kadın çıplak. Öylesine hem de. Atar damarı kanıyor, kalp ritmiyle fışkırıyor kanı. Kollarından ve boynundan. Dudakları kan ve elleri. Saçları kan ve tatlı karanlık kokusu. Esas kadın ölmüş. .. Aç. Hayır! Dur sakın dokunma ona. Kaldtıma yerden. Eğer dokunursan bedenine yanar tenin. Çünkü o ölü, kanlı ve yalnız. Araba bile geçmiyor ıssız asfalt. İyi ki... Kapa çeneni ağlama aptal kadın ruh ve beyin sus kızma sinir bozucusun. Elbisesi işte orada ağaçta kalmış beyaz şey. Kansız... Ppatya tacı ağacın altında. Papatyaları elinde tuttuğu... Papatya buketi dağılmış asfalta, bedenine... Beyaz ama kanlı papatyalar. Hayır ağlamıyor... Ölü çünkü. Durun gömmeyin. Dokunmayın ona. Esas kadın çıplak. Gözleri derin. Ateşe verin onu... Gömmeyin... Toprağı sevmezdi. Ya da bırakın öylece. Sessizce gidin. Arkanıza bakmadan. Aldırmayın ona. O gitti...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder