=Beyaz Betimleme=

Üstünde beyaz elbisesi,çıplak çocuk ayaklarıyla geldi,karşıma oturdu.Su yeşili berrak gözlerini dikti üzerime. Ayakları olabildiğince beyazdı,elbisesi beyazdı... Bu haliyle tıpkı lir çalan küçük meleklere benziyordu. Gözleri sormak istermişcesine bakıyordu. Aslında anlamsızdı bakışları,sıradandı. Kendini bırakmışcasına zamanı akıtıyordu ruhunun üzerinden. Ağlamışmıydı yoksa ? Makyajı akmamıştı sanki, ama dikkatli bakınca.. Ama hayır, gayet derin ve rahatsız edici bir huzur içindeydi ruhu. Sanki uyumak istermişcesine geriye doğru bıraktı bedenini. Kahverengi Bukleli saçları koltuğa çarptı sessiz bir gürültüyle. Uyumak istercesine masum bir ifade yüzünde. Öyle berraktı ki. Kokusu ahh kokusu. Odaya girer girmez içeri doluyordu. Ruhunuzu esir alan o kokusu. Baharın o sabah rüzgarlarını andırıyordu. Aslında hep gizli bir hüzün taşırdı yüzü. Neşelerinde bile sinsi bir hüzün hep. Derin derin baktı birkez daha sanki içimi görmek istedi.. Bembeyaz elbisesiyle, o çoplak çocuk ayaklarıyla kalktı... Bedenini, kokusunu,gözlerini alıp odayı terketti... Saçlarının bukleleri sallanarak...