=Cümlenin Sonu Aklımdan Çıkaramadığıma=

Yazmak gelmedi içimden. Elim gitti kaleme, defalarca hemde. Olmadı, yazamadım. Anlatacaklarım vardı elbet, kelimelerim yorgundu maalesef... Beceremedim yazmayı. Tüm gün küskün kaldım, hep kendi kabuğumda, ağlamaklı...

Hayallerim yere düşerken tutamadım, tutmadım... Sesini bir ben duydum kırıltının... Kızdım, ama en çok kendime. İnsanlar rol yapmayı ne güzel de biliyor. Bu laf kimseye. Kimseler alınmasın... Aklımdan çıkmaz oldu 'ablacım diyeydin' sözü. Söyleyene değil söyletene bak derler ya, burada söyleyene bakmalı. Güzele bakmak sevaptır. Oturdum, allem ettim kallem ettim lafı yine bağladım. O'na... En çok arzu ettiğime...

Uykumdan uyandır istiyorum beni

En tatlı yerinde

Ziyanı yok....

Sen ol yeter!

Uykusuzluğunu paylaş istiyorum

benimle...

Son kez diyorum ama

istemiyorum aslında....

Ellerinle uyandır beni

En sıcak yerinde

Ziyanı yok...

Sen ol yeter!

Karanlıkta bırak

Ama ruhunda olsun yanımda.

Gecenin nihayeti sabahtır nasılsa...