=...=

Çok çabuk gelen uyku vakti bu gece bi türlü gelmiyor.Ağlamaya ihityacım var,ama ağlayamam biri görebilir.Kendimi biran önce uykuya teslim edip gecenin içinde çığlıklarımı içime atarak sessizce haykırarak ağlamalıyım.Gözyaşlarım durmuyor zor tutuyorum.Hayır dedim kendime.Bu sefer ağlayamazsın.Şimdi değil,henüz erken...''Big Girls Don't Cry İn your Life!''Büyük kızlar hayatın içinde ağlamaz!Ama ben daha büyümedim ki.Büyüsem ne fark eder!Şuan Çanakkale'de olmalıydım.Hayal ettiğim ev orada.Mumlarımı yakıp,''ağlama şarkılarımı''dinlerken tütsülerimin dumanları arasında kaybolarak ağlamalıydım.Hemde haykırarak.Boyalarımı akıtarak.Yalnızlık istiyorum.Etrafta benden başka beden olmasın...Evet hep yalnızdım.Ama benim yalnızlığım ruhsal yalnızlıktı.Benim ihtiyacım olan bedensel yalnızlık...Yalnızca ben yüzlerce ben!Merak edenler için hayalimde ki ev:
''Gitmek istiyorum buralardan!Küçük bi şehre,daha önce hiç gitmediğim bilmediğim bi şehre.Küçükken rüyalarımda görüp kendimi,ruhumu bulduğum şehre.Egzotik insanların olduğu bi şehre,farklı insanların.Her tarafı tarih kokan bi yaz şehri olmalı.Böyle egzotik eski ahşap bir apartman dairesi.Renkli ışıkların,değişik kokuların olduğu bi caddede olan bi ev.Her gece içinde tütsü ve mum yaktığım bi ev.Yalnızlığımla başbaşa kaldığım bi ev.İçeri girdiğinizde sizi farklı dünyalara götüren,içeride melankolik,gothic,sürükleyici,etkileyici bi kokunun hakim olduğu bi ev!Yalnızlık ve tanımlamakta güçlük çektiğim bi kokunun hikim olduğu bi ev!Sabahları içeriye dolan büyülü bir koku,şehrin kokusu.Benim şehrimin,rüyamdaki şehrin!''
O şehri buldum sonunda...Orası Çanakkale!Gitmeliyim hemde hemen!Yalnızca bedenim ve ben!...