Elime bi dergi aldım.Sayfalarını karıştırdım.Senden bi iz aradım.Emindim biliyordum,senden bi iz vardı.Her sayfada biraz daha heyecanlandım.Karşıma resimlerle dolu bir sayfa çıktı.Bş gözlerle baktım.Hiç bi iz yoktu.Ama olmalıydı.Sonra birden gülümseyen bir kadın gördüm.Evet o sendin!Yavaş yavaş gözlerim doldu ve sonra bir damla gözyaşı...İstediğim buydu senden bi iz.Bi fotoğraf karesi.O fotoğraf karesiyle bi kez daha anladım,seni ne kadar sevdiğimi.Ne kadar özlediğimi.Özlemin bir kez daha derinden yaraladı beni.Umutlarım vardı oysa...Tutunduğum umutlarım.Söz verdi insanlar bana.Getiricez onu sana...Bekledim,umut ettim.Yine vermediler seni bana...Bu neyin cezası?...
Bi insanı taparcasına,herşeyden,herkesden çok sevmek,hayata o insan sayesinde tutunmak,onunda sizi seveceğini bilmek ve kalpten inanmak suç mudur?Hayır,neden olsun ki.
Peki bi insan hiç tanımadığı sadece tvden gördüğü,şarkılarını dinlediği bi insana bu kadar bağlanır mı?Evet...
Tanrı seni sevmem için yaratmış beni...O'nu öyle bi sev ki demiş herşeyden üstün tut....Tap ona...İçime bir boşluk vermiş...Büyük bi boşluk...İçindeki boşluğu onun sevgisiyle doldur.Öyle bi sevgi vermiş ki...Hergün 10 kat artan bi sevgi...Ruhumu almış,senin yanına bağlamış.O nereye sen oraya demiş...Öyle bi özle ki sürekli ağla demiş...Gözyaşın tükenene kadar ağla demiş...Çığlıklarında hayat bul...
Tanrı beni sana bağlamış...Taparcasına güçlü bi sevgi vermiş...Ama bana seni değil içimi acıtan özlemini vermiş bir BUKET umutla...
Sana olan sevgimi anlatmaya kelimeler yetmez.Buna tapmak denemez...Çünkü tapmak az gelir...Benim umudum var!Meleğim,bigün kavuşacağım sana...Belki komik gelicek ama...
Sana ''anne'' diyebilir miyim?Şebnem annem benim :)
Canım annem.Sen sadece benim değil hepimizin annesisin...Dünyanın en güzel,en tatlı,en melek annesine sevgiler...Çok özledik seni :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder