Bugün hiç geçmediğim yollardan geçtim.Farketmeden ara sokaklara daldım.Kaldırımlardan değil,tam yolun ortasından özgürce yürüdüm,ardıma bakmadan...Hep bi iz aradım senden,kaçtım kalabalıklardan.Gerçeği bilerek kendimi kandırdım.Biliyorum yok izin,uzaklarda yüzün,bedenin.Ne kadar özlesem ne fayda...Anlamsız bu yakarışlarım,yalvarışlarım sonuşsuz.Gözyaşlarım ne kadar akarsa aksın yoksun!Keşke bi kere görseydin halimi.Geceleri yatağımda verdiğim savaşları ve sonucunda akan gözyaşından kanları...''Nasıl başlasam utanmadan konuşmaya,gözyaşım var sözlerim yok anlatmaya...''Ah şu rüzgarlar keşke alıp getirse beni sana.Sabaha karşı rüzgarları...Umudumu verir mi?
Saçlarımda ki boyalar iyice aktı.İlk günlerde ki canlı renkler yerine ne olduğu belli olmayan sarımsı renkler geldi.Bu çok can sıkıcı...Renklerim ruhlarını kaybetti.Ve onlardan geriye sararmış bedenleri kaldı.Renklerin sarıya dönüşü başladı.Küçükken hap sarışın olmak isterdim şimdiyse hiç istemiyorum.Hatta sarıya lanet ediyorum...
Sessizce dolaştım bu şehrin sokaklarında.Sönmeye yüz tutmuş bir kaç sokak lambasının aydınlattığı loş sokaklarda ki köhne merdivenlarden geçtim.Sarhoştum yalnızlıktan.Bir yaran aradım kayıp ruhlar sokağında...Aniden kendimden geçtim yığıldım yere,saatler sonra uyandım dödüm kendime yanımda karanlık bi adam elleri saçlarımda...Kanlı elleri saçlarımın arasında.Avuçları kanıyor adamın,bütün kanını saçlarımı akıtıyor kendini benimle paylaşıyor.Bense öylece bakıyorum sessizce...Sadece bekliyorum dudaklarımda buruk bir tebessüm.Eğiliyor bana doğru ve usulca alıyor dudaklarıyla tebessümümü kendine katıyor.Kendinden alıp bana veriyor,benden alıp kendine...Üşüyorum ve sarılıyor,bi türlü kıyamıyor bırakıp gitmeye benide alıyor ve götürüyor.Hiç bilmediğim yerlere...Bulutların üzerine...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder