=Ağlama Mendilleri=

Mendillerin dili olsa kimbilir neler anlatırlar.Mendil deyip geçmeyin.Öyle çok çeşidi var ki.Bayramlarda verilenler,eskiden aşıkların birbirlerine verdikleri mendiller,kanlı mendiller,o küçücük çocukların kar kış demeyip satmak zorunda olduğu mendiller,ağlama mendilleri.Bayramlarda verilenler genelde mutlulukları anlatır.İçlerinde hüzünlü olanlar da vardır.Örneğin:İhtiyar yalnız bir kadın/adam,bayram arifesinde torunları için hayaller kurarak saçları gibi bembeyaz mendiller hazırlamıştır.Ama hayırsız evlatları onu ziyaret etmediği için yalnız kalır ve üzülür,kalbi kırılır.Ve onun bu hüznüne sadece mendiller ve soğuk duvarlar şahit olur.Aşık mendilleri de genelde mutlu olaylara tanık olur.Kanlı mendiller;bir insanın acısına şahit olur,vücudundan akıp giden hayat sularını emerler.Satılık mendiller;o küçük masum şeylerin akşam dayak yememek için,oyun oynamaları gerekirken,canlarını tehlikeye atarak insanların ellerine bakmalarına tanık olur.Ruhlarının parçalanmasına,soğukta,karda titremelerine tanık olur.Bir parça sevgi çırpınışlarına ve gözlerinde beliren ve hiç gitmeyen akşam dayak yeme korkusuna tanık olur.Ağlama mendilleriyse bunların hepsini kapsar.Bu hikayelerin hepsi acı ya da tatlı bir gözyaşı ile biter.Gözler yavaşça yaşarır,ellerle yaşların akmasına müdahale edilmeye çalışılır.Faydası olmuyorsa beyaz bir mendil alınır yaşlar aktıkça mendille silinir.En sonunda başa çıkılamaz mendil buruşturulur ve avuçta tutularak,rahatlayana kadar ağlanır.En sonunda son bir silmeyle mendil çöpe gönderilir...