Bilmiyorum...Hiç bişey bilmiyorum.Belki de bilmek istemiyorum.Mumlarım,tütsülerim,odam,yalnızlığım,gölgem...En yakın dostlarım onlar!Mavi tütsümü yaktım.Dudağımda o kırmızı rujum yok.Hayallerim yok!Ağlamaya halim de yok!
''Küçüğüm,daha çok küçüğüm bu yüzden bütün hatalarım!''Kendi etrafımda dönüyorum,ne yaptığımı bilmeden bişeylerden kurtulmaya çalışıyorum.Çok sıkıldım,sıkışıp kaldım yasakların,korkuların içine.Kırmızının siyaha dönmesini bekliyorum yaşayabilmek için...Hep ama hep hayaller kuruyorum ve kendi tiyatro sahnemde o haylade kendime verdiğim rolü oynuyorum.Pervasızca kendi kendime bişeyler anlatıyorum.İçimden,dışımdan.Kendimi kendime anlatıyorum.Tekrar ve yine ''Gitmek İstiyorum!''Bırakın gidiyim!Sizi değil soyutluğumu istiyorum.Soyut olan şeyleri...Onları somutlaştırmak istiyorum.Bırakın ağlıyım...Ağlamakla ölmez insan!
Hep gözümün önüne bi kız geliyor.Simsiyah upuzun saçları var.Gözleri deniz mavisi,teni bulut beyazı,dudakları kan kırmızısı...Yüzünü göremiyorum nedense.Sadece saçları,gözleri,teni ve dudakları...Hep yürüyor loş sokakların ıslak kaldırımlarında...Sonsuzluğa yürüyor.Ve ben ona hiç yetişemiyorum...Gitmek istiyorum.Daha fazla parçalanmadan gitmek.Artık sevmek istemiyorum!Siyah bir taş var elimde.''Bağır Taşı''ymış adı.Bağrıma taş basarım derlerdi demek basılıyormuş.Göğsüme bastım onu.Sanki bi işe yararmış gibi.Komik...Hayat çok komik.Aptalca şeylerle uğraşıyoruz.Sanki başka işimiz yok!Hayat güzeldir.Hayat mutluluktur.Hayata pozitif nbakın.HADİ BE!Yalancılar.Acı çekmekten önümü göremiyorum ben!Her sabah kan kusuyorum!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder