=O=

Sonuna mı geldik herşeyin.Bütün küçük mutluluklarım,sahte abartılı neşelerim bitti mi?Hiç bi şeye mecalim yok şimdi.Hafızam kilitlenmiş gibi,hatırlamıyorum...Bugün neydi günlerden?Neyse ne bana ne ki!''İstasyon insanları burdalar tesadüfen,aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden'' Artık iyice yalnızlaştığımı farkettim.Easkiden ne kadar arkadaşım vardı.Şimdiyse fotoğraflarda bile yalnızım.Benimle arkadaş olmak için çırpınanları kabul edemiyor ruhum...Artık kaldırmıyor.Ve her sabah damarlarımda keskin bir ağrı ile uyanıyorum.Belki de bu yüzden gece hiç bitmesin istiyorum.Gece kendimi toparlamışken sabah olunca mafoluyorum.Ruhumun kirlenmiş bütün kanları vücuduma dağılıyor.Dayanamıyorum...Dayanamıyorum aynada ki çehreme.Dudaklarımı kırmızıya boyuyorum ve sadece onları izliyorum.Bu acı artık içten içe derin bir haz veriyor.Dün sabah Cezmi Ersöz'ün bir kitabını daha bitirdim.Ve sonu gözyaşlarına boğdu yine.Mutlu sonluydu ama artık mutlu sonlardan nefret etmeye başladım...Kitabın adı mı? ''İçime gir ama sigaranı söndürme!'' Sonu mu?

''O an,neredeyse hayatımda ilk kez bir şeyden emin olmuştum.

Hayatımın kalan yarısını,seninle geçirecektim...''