=Uğursuz=

Uğursuzum...
Mutluluğumu rafa kaldırdım,gözyaşlarımı çıkardım sıkıca kapalı kutulardan.Doyasıya ıslatmak istedim yanaklarımı.. O istedim şarkı yoktu kulağımda hani var ya.. Var işte.. Yazamam.Uğursuz olduğumu anladım.Ne zaman düşünsem,bi ilişkiyi bitirdiğimi gördüm.Ne zaman kursam üzerlerinde bişeyler... Yani ne zaman... Yani şey.. Kelime ya da cümle bulmak zor.Ne zaman izlesem bi ilişkiyi bitiyor işte.Benim suçum kimse bilmesede.Kendime tek söylediğim şey ''Aptalsın''.Hep tekrarlarım içimden.Çünkü utanırım geçmişe baktıkça... Utanırım teslimiyetimden.. Nedense hiç bulamadım o kareleri.. Siyah-Beyaz olan,hani ben anlamsız bi şeye koşarken,loş bi koridor,yerler karo...Saçlarım da koşuyor sanki benimle.Belki de ben değilim o kadın.Peki kim?İçimdeki binlerce kadından biri? Belki.. Kirli şeyler onlar.Ama biz nedense aptal bi masumiyet giydirmeye çabalıyoruz hep... Bir sen... bir de ben aaa! Daha naif söylemeli,daha sakin... ''Aptalsın sen!'' yani ben... İnsanlar acıtıyor beni,hırpalıyor..İçimdekileri açsamda anlamazlar ki.Yok belki de içimdekiler...Aptal hayallerim,garip hareketlerim... Anlamsız gözyaşlarım,hayal meyal hedeflerim.. Kelebek gibi mutluluklarım.İleride olmak istediğim kadına ulaşma çabalarım.Onu içimde arayışlarım bulamam.Entipüsten bedenim..Herşeyimle yokum işte.. Olmasam ne farkeder! Hiç.. Kullansın bırak,bari işe yararım... Hıh! Mutsuzluğun çanları,kollarını yavaşça sarıyor yine boynuma.. ''Gel'' diyor.Benden başkası olmaz sana.. Sen benimsin gibi.. Ne demek o öyle değilim ben onun! Ben çiğ taneme aitim.Tabi isterse...