Yazmak bir hityaç oldu artık demiştim ya. İhtiyaçtan da öte bir bağımlılıkmış artık kanımda. Yazmayınca huzursuz oluyorum.Büyük bir heyecanla oturuyorum masama. Yazmak için yana yana... Daha oturmadan sabırsız kelimelerim sıraya girip cümlelerimi kuruyprlar. Yok olurlar korkusuyla kendimi telaşlı bir sakimlikle bırakıyorum masama. Kelimeler tıpkı sabun köpükleri gibi hapsedilmezlerse yok oluveriyorlar. Gökyüzüne ulaşıp rüzgara karışsınlar istiyorsunuz fakat ölüyorlar hemen. Zarif ve narin... Ben... Ben lesnicşe'ymişim! Mişim... Bende bilmiyordum ve sanmıyordum da. Athenece söyledi. Yanılıyor olması kuvvetle muhtemel :) Bir insanın kendine hakim olamaması öyle kötü ki! Duymadan duramıyorum sesini Mon Lapin'imin :) Hiç bişeyim değil aslında. Şimdilik. Olmasını isterim ama güvenmek zor öylesine. Bazılarının başına bela oldum. Ve dostlar arar oldum. Kurtulmalıyım ıssızlığımdan biraz da olsa. Uyku saatime meydan okuyorum yine. Ne yapabilirim ben gece için yaratılmışım. Sabaha karşılarımı öyle özledim ki! Sabaha kadar deli gibi yazmak... İçimde ne varsa kusmak! Yazmaktan yorgun düşüp, okumak! Gölgemle dans etmek, aynalara dudak izlerimi bırakmak. Fotoğraflarla dolu evleri öyle severim ki! Duvarlar da,masalar da, raflarda çerçeveler, siyah-beyaz fotoğraflar... Hüzünlü ama bi okadar da tatlı.. Yalnızlığın tek dostları dilleri lal olmuş çerçeve sakinleri... Gecenin getirdiği kokular.. Uykusuzluk saatleri ve göz altı morlukları.. Melankolinin yorduğu kadınlar.. Meşrap ve sakin! Hiç bitemsin bu an, bu yazı... Müzisyen ve yazar bir anne okmak ne hoş bir duygu. Demra'm... Sevgilim, kızım, psikoloğum, dostum, yabancım... Olağanüstü kadın Piyanist & Ressam Demra Pirolli.. Gecenin sabahında... Kalemi bırakma vakti geldi. Yazım git gide karalamaya dönüyor. Ellerim bırakmamı arzu ediyor. Ruhum isteksiz.
.......... geceler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder