''40 yıllık arkadaşlar buluştu o gece...Ellilik çocuklar oynadılar bahçede...''
Herşey ne güzeldi o zamanlar çocuktuk biz.Hayat bir filmdi.Mutluydu bazen bazen acıydı...Hepimiz çocuktuk,saftık oyunlar oynardık bahçelerde,sokaklarda...Komşuyduk.Aşağı mahalle yukarı mahalle bizi ayıran bir yoldu sadece.Arkadaştık.Kız,erkek,zengin,fakir ayrıum yapmadan oynardık.Yalan,riya,kötülük bilmezdik.Doğduğumuzdan beri birlikteydik.Kendimizi bildik bileli oynardık.Gece yarılarına kadar.Analarımız kavga-dövüş eve sokarlardı.Saat gecenin bilmem kaçı... komşumuz vardı Oya teyze onun posta kutusuna taş atardık toplaşıp.En son atan paparayı yiyen olurdu.Hep te en sona en uslumuz kalırdı.Çekine çekine ısrarlara dayanamayıp atar sonra paparayı yerdi.O Kadar kalabalıktık ki! Uzun kuyruklar olurduk duvarın dibinde,kulaktan kulağa oynardık.Ne komikti... En sonunda kel alaka şeyler çıkardı ortaya.Oyun herşeyden tatlıydı.Tak kaygımız oyuna gidememekti.Birlikte ağlardık,birlikte gülerdik.Bazen sudan sebeblerden kavga ederdik.Aşağı mahalle yukarı mahelle kavgaları,top kavgaları... Hemencecik barışırdık ama.Futbol maçları yapardık kızlı-erkekli...Birlikte yer birlikte içerdik.Birimizin canı yandı mı sanhi herkes hissederdi...Beraber gittik okula... Bazılarımız aynı sırayı paylaştı.Okumayı beraber söktük.Sonra büyüdük aniden... Her birimiz okumak için dağıldık.Ama unutmadık birbirimizi.Bazıları hep aynı yerde kaldı...Evler boşaldı yeni yüzler geldi.Bazılarının izi kaybedildi...Sonra unutuldu.Yıllar geçti.Bigün birinin aklına bi fikir geldi.Bi yemek düzenlendi...Oyun arkadaşları teker teker bulundu,çağrıldı...41 evlerin çocukları aynı masa da toplandı...Eksiklerde vardı elbet..Yine de çoğunluk oradaydı.Özlem öyle derindi ki! Bu sefer hiç birimiz o minik çocuklar değildik.Şimdi biz ellilik çocuklardık.Hemen hemen hepimiz evliydik,çocuklarımız vardı.Kimimizin bpoyu kadar,kimizin kundakta,kimimizin daha rahimde...Kimimizin 1 kimimizin 2...Saçlarına aklar düşmüştü bazılarımızın,yüzler kırışmıştı... Ama biz hala biraradaydık.Sonunda biraraya gelmiştik işte.Birbirimizi görünce çocuklaşmıştık :) Arada yine didiştik,oynadık.Güldük.Herkes acılarını içine gömdü.Kavuşmanın sevinci kapladı kanlarımızı...Havanın soğukluğunu kavuşmanın sıcaklığı aldı.Bu gece anladık biz büyüdüğümüzü sanmışız.Aslında hala çocukmuşuz...Ellilik çocuklar...Bardaklarımızda bu sefer süt beyazı yerine rakının o şeffaf beyazlığı var.Bu sefer vişne şurubunun kırmızısı,elma suyunun sarılığı yerine şarabın o şehvetli kırmızılığı,biranın o meşrep sarılığı var.Bu gece kadehler kederle değilde neşe ile kalkıyor havaya...Bu sefer ki kavgalar özlem kavgaları,kavuşma atışmaları...
''Sanki bir filmin sonu gibiydi bu gece...Mutlu biten çocukluk filminin finali gibiydi...''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder